In de schijnwerpers: lokale politicus Jacques Bettelheim als 'de ogen en oren' van Amsterdam Zuid

Bij OPRG zetten sommige collega’s hun communicatie-expertise ook graag in voor belangen buiten hun dagelijkse werk. Een van hen is Jacques Bettelheim; hij maakt namens de Partij van de Arbeid deel uit van de stadsdeelcommissie in Amsterdam Zuid.

De commissie heeft twee rollen. Ten eerste geeft de commissie gevraagd en ongevraagd advies aan het college van burgemeester en wethouders en het stadsdeelbestuur over verschillende beleidsgebieden. Dit betreft een breed spectrum aan onderwerpen, zoals verkeersveiligheid, huisvesting, afvalinzameling, groenvoorziening en sociale voorzieningen. Hiermee functioneert de commissie als ‘de ogen en de oren’ van de ongeveer 150.000 inwoners van het stadsdeel. Daarnaast heeft de commissie de taak om toezicht te houden op het stadsdeelbestuur.

Ik ben sinds maart 2022 lid van de commissie. Ik heb me namens de partij waar ik lid van ben kandidaat gesteld en ik ben gekozen door de kiezers. Ik heb een groot deel van mijn carrière nevenfuncties gehad naast mijn dagelijkse werk. Het leek me een uitdaging om nu voor een functie als politicus te kiezen. Mijn decennialange interesse in politiek, die ik ook voor mijn werk gebruik, heeft hier mede aan bijgedragen.

Het werk voor de stadsdeelcommissie brengt veel leeswerk en vergaderingen met zich mee; zowel de tweewekelijkse commissievergaderingen als voorbereidend overleg met partijgenoten en andere commissieleden. Als commissielid bestudeer je adviesaanvragen, doe je voorstellen, stel je vragen en dien je moties in.

Een belangrijk onderdeel van mijn functie is het luisteren naar de bewoners, ondernemers en andere belanghebbenden in het stadsdeel: wat zijn hun zorgen, welke beslissingen moeten er worden genomen, welke adviezen moeten er op tafel komen? Het interessante aan dit deel van het werk is dat – terwijl ik in het dagelijks leven onze klanten adviseer hoe ze hun boodschap moeten overbrengen aan politici en andere belanghebbenden – ik als politicus in de tegenovergestelde positie zit: ik ben het object van mensen die hun belangen bij mij willen vertegenwoordigen. Als bewoners of anderen in een gesprek veel punten naar voren brengen, zeg ik weleens: oké, wat is volgens jou het belangrijkste dat ik onder de aandacht moet brengen bij het stadsdeelbestuur? Eigenlijk precies hetzelfde wat we onze klanten proberen te leren: wat is nu precies de belangrijkste boodschap die moet blijven hangen?

Ik heb gemerkt dat je in de politiek geduld moet hebben en soms genoegen moet nemen met kleine successen. Het grootste plezier haal ik niet zozeer uit het reageren op adviesaanvragen, maar uit het doen van iets concreets voor de bewoners van de wijk. Zo is mede door mijn inzet een fietsenwinkel (inclusief fietsenstalling) gered waarvan het voortbestaan in gevaar kwam omdat de eigenaar van het pand dreigde de huur drastisch te verhogen. Je ziet dat mensen gevoelig zijn voor publiciteit als een vertegenwoordiger van de stadsdeelcommissie zich uitspreekt.